Blog Patrick: De beste, de állerbeste wensen
We hebben een geweldig Oud en Nieuw achter de rug en we wensen elkaar het állerbeste voor 2019. Fantastisch natuurlijk, om elkaar het beste te wensen. Maar durf jij jezelf ook te laten zien als je níet lekker in je vel zit?
Ik hoop dat we in 2019 gezondheid nog nadrukkelijker op de kaart gaan zetten met Gezond010. Zodat Rotterdammers gezonder worden, de juiste leefstijl ontwikkelen en ook vasthouden. Gezonde voeding, meer dan voldoende beweging en op tijd weer tot rust komen. Maar hebben we ook voldoende oog voor onze en vooral ook elkaars mentale gezondheid? Voor hoe we ons voelen? Ik vrees dat dit beter kan. In onze stad lopen bovengemiddeld veel jongeren rond met een depressie, maar wie ziet ze?
Durf jij jezelf te laten zien als je níet lekker in je vel zit? Of wacht je tot het overgaat, zodat je zorgvuldig opgebouwde profiel geen kras oploopt? Zeker online is het ideaalplaatje de standaard geworden. Only happiness en likes for life – totaal niet reëel, maar helaas wel de spiegel waarin veel mensen in onze stad hun eigen leven reflecteren. Ik snap heel goed dat ook jongeren deze druk voelen en hieronder gebukt gaan.
Het taboe op depressie doorbreken, dat is wat ik zou willen. Práát erover, al is het maar omdat die openheid nodig is op weg naar herstel. Vrijwel ieder mens krijgt vroeg of laat te maken met donkere tijden, ze horen simpelweg bij het leven. Twee jaar geleden was ik aan de beurt. Ik dacht naar de Olympische Spelen in Rio de Janeiro te gaan, maar twee weken voor vertrek belandde ik in het ziekenhuis met een neuroloog aan mijn bed die die sprak over een mogelijke tijdelijke verlamming. Dat was een zorgelijke tijd, waarin ik down en onzeker over de toekomst van mijzelf en mijn gezin was. Ik heb hier veel moeite mee gehad en heb mijn frustratie een beetje kunnen verwerken in een andere hobby die ik heb: editen. Dus ik heb een korte film gemaakt waarin ik over de weg naar de Spelen vertel, vanuit de ‘donkere’ wereld waarin ik me toen bevond.
Gelukkig is mijn lichaam weer opgeknapt. Mijn mentale dip had een duidelijk aanwijsbare oorzaak, maar vaak is het minder grijpbaar. Ik moet me niet aanstellen, mensen vinden me zwak, ik wil niemand lastigvallen met mijn problemen – er zijn genoeg stemmetjes die ons weerhouden om open te zijn over hoe het écht met ons gaat. Maar kom op, mensen zijn nu eenmaal kwetsbaar. Die kwetsbaarheid hoeven we niet te verbergen.
Openheid over kwetsbaarheid – dat wens ik elke Rotterdammer toe!
Patrick van Luijk
Ambassadeur Gezond010
