Blog Patrick: Coronamarathon
Omgaan met corona bleek geen sprintje, maar een marathon. Het is dan ook helemaal niet gek dat we deze race, zowel fysiek als mentaal, soms lastig volhouden.
Als sprinter wist ik vroeger precies waar ik aan toe was. Of de afstand nu 60, 100 of 200 meter was: ik zag precies waar de eindstreep lag en wist dat ik gewoon zo hard mogelijk moest sprinten. Ik zag wel hoe snel ik was geweest en kon rustig herstellen voor de volgende race. Velen van ons zagen corona, en de daarmee gepaard gaande lockdown, aanvankelijk ook als een sprintje. Even thuisblijven in maart en april en hup, daarna kunnen we weer.
Maar dat coronasprintje is een coronamarathon geworden, zonder dat we precies weten waar de eindstreep ligt. Het is dan ook niet gek dat we af en toe stuklopen. Als je een race loopt zonder de lengte te kennen, is het megamoeilijk om je energie te verdelen. Ik merk dat al nu ik wat langere afstanden aan het trainen ben. Zelfs bij een loop van 5 of 10 kilometer moet ik zorgen dat ik mijn krachten goed verdeel, zodat ik aan het einde niet met mijn tong op mijn schoenen loop. Met de 42 kilometer en 195 meter van een marathon heb ik (nog) geen ervaring, maar tijdens zo’n afstand kom je jezelf misschien wel tien keer tegen.
Hoe je de coronamarathon toch volhoudt? Ik heb zeker niet de gouden tip, want we hebben deze situatie nog nooit meegemaakt. Bovendien is het voor iedereen verschillend. De één geeft misschien al maanden honderd procent en loopt echt op het tandvlees. De ander kan op 40 procent van zijn of haar kunnen lopen en houdt het goed vol. Het enige wat ik kan zeggen, is: wanneer je even op adem kunt komen, pák dan dat moment. Want je weet nooit hoe lang het duurt. Zoals bij het ministerie van Defensie. Daar moeten militairen tijdens oefeningen soms drie nachten wakker blijven. Maar áls ze dan een kwartiertje even kunnen slapen, dan zijn ze – bam – gelijk vertrokken.
Het gaat in deze coronamarathon dus niet om maximaal presteren, maar optimaal presteren. Richt je proces dus zo in dat je dit voor jezelf zo lang mogelijk kunt volhouden. Tegen werkgevers zou ik willen zeggen: ondersteun je mensen zo goed mogelijk. Zorg niet alleen voor goede thuiswerkplekken, maar stel ook verplichte wandelrondjes in en heb oog voor de mentale gezondheid van werknemers. Dat maakt het makkelijker vol te houden, zoals goede schoenen en aanmoedigen het volhouden van een echte marathon vergemakkelijken.
Mijn oproep geldt niet alleen voor nu, tijdens deze harde lockdown. Maar vooral ook voor straks, wanneer we de coronasituatie hopelijk (gedeeltelijk) achter de rug hebben. De finish halen is één, maar herstellen van een marathon kan ook nog lang duren. Niet voor niets lopen zelfs toplopers er maar enkele per jaar. Laat staan hoe het is als je – zoals wij allemaal – ongetraind een coronamarathon hebt moeten lopen…
Patrick van Luijk
Ambassadeur Gezond010
Meer blogs lezen van Patrick?
Elke twee maanden deelt Patrick in een blog zijn visie op een gezonder Rotterdam. Hoe blijft onze ambassadeur in zijn dagelijkse leven gezond? Wat valt hem op in de stad? Hoe zorgen we volgens hem met elkaar voor een Gezond010? Zijn gedachten hierover komen terug in de blogs. Zijn blogs vind je op deze pagina.
