Blog Patrick: Zin en Zorg

Drie keer in mijn leven lag ik in het ziekenhuis. Over die ervaringen vertelde ik als Gezond010-ambassadeur op de Hogeschool Rotterdam, bij de opening van het nieuwe studiejaar voor verpleegkunde-studenten. Én over samenwerken, want dat zullen de studenten moeten doen. Tijdens hun opleiding, en daarna als patiënten hun hulp nodig hebben.

Over mijn eigen gezondheid heb ik geen klagen. Ik beweeg veel en zit lekker in mijn vel. Als topsporter was ik veel met mijn lichaam bezig en meestal voelde dat goed. Maar er waren ook mindere momenten. Zo ben ik geopereerd aan een dubbele liesbreuk en heb later ook een hernia-operatie ondergaan. Pittig, maar gelukkig met goed resultaat.

Spannender was de keer dat er een lumbale punctie bij me werd gedaan, waarbij ze met zo’n dikke naald in je ruggenmerg gaan. De artsen konden mijn klachten niet thuisbrengen, en dat alleen al maakte me onzeker. Tijdens de punctie moest ik een kwartier lang in foetushouding liggen, terwijl een team hersenvocht afnam. Ik zag ze, ik hoorde ze en voelde de naald in mijn rug – ik voelde me zó kwetsbaar.

Gelukkig was er een verpleegkundige, die constant tegen me praatte. Het was zo fijn dat ze me liet voelen dat er iemand bij me was, dat ik daar niet alleen lag. Verpleegkundigen kunnen echt een houvast zijn. Veel mensen zoeken naar zingeving in hun leven. Nou, verpleegkundigen vinden dat alleen in hun werk al volop. Ik hoop dat de nieuwe studenten beseffen voor welk dankbaar werk ze worden opgeleid.

Het was ook gillen en gieren met ze. Als de studenten hun studie succesvol willen afronden en daarna bij willen dragen aan een gezondere stad, dan zullen ze moeten samenwerken. Gelukkig was de zaal waarin ik sprak groot genoeg voor een kleine estafettetrein. Dé ultieme oefening voor goede samenwerking. Er werd gewisseld, gelachen, en natuurlijk lag de estafettestok binnen de kortste keren op de vloer…

In het heetst van de strijd kan die stok een keer vallen, dat is elke estafetteploeg weleens gebeurd. Maar door goede afspraken te maken, die ook na te komen en door elkaar te helpen, haal je samen de finish. Goede communicatie is daarbij essentieel, op de atletiekbaan én in het ziekenhuis. Met dat besef ging de estafettestok op de Hogeschool direct al wat soepeler van hand tot hand.

Terug naar die punctie. De oorzaak van de klachten is er uiteindelijk niet mee gevonden, maar gelukkig verdwenen de klachten, door op basis van mijn belastbaarheid te bewegen. De herinnering aan die verpleegkundige is wél blijvend. Wat kunnen mensen die zorgen voor de gezondheid van anderen een steun zijn!

Patrick van Luijk

Ambassadeur Gezond010